با سلام مجدد خدمت همه ی دوستان عزیز و ارجمند و سپاس فراوان جهت ارسال نظرات و پیشنهادات ارزنده ی شما
با عرض معذرت در این مدت به علت گذراندن امتحانات دانشگاه فرصت کافی جهت انتقال مطالب جدید را نداشتم. حال که در آستانه ی ورود به ماه مبارک رمضان هستیم پیشنهادی برای خودم و شما دوست عزیز دارم:
شاید تا حالا عادت داشتیم اشیاء بی مصرف رو انبار کنیم؟ و فکر کنیم یه روزی- کی میدونه چه وقت – شاید به دردمون بخوره؟
تا حالا شده که پول هامون رو جمع کنیم و به خاطر اینکه فکر می کنیم در آینده شاید بهش محتاج بشیم، خرجش نکنیم؟
تا حالا شده که لباسهامون، کفشهامون، لوازم منزل و آشپزخونمون و چیزای دیگه رو که حتی یکبار هم از اونا استفاده نکردیم، انبار کنیم؟
درون خودمون چی؟ تا حالا شده که خاطره ی سرزنش ها، خشم ها، ترس ها و چیزای دیگه رو به خاطر بسپاریم؟
دیگه نه! ما داریم بر خلاف مسیر کامیابی خودمون حرکت می کنیم!
باید جا باز کنیم ... ، یه فضای خالی، تا اجازه بدیم چیزای تازه به زندگیمون وارد بشه.
باید خودمون رو از شر چیزای بی مصرفی که در ما و زندگیمون هستن خلاص کنیم تا کامیابی به زندگیمون وارد بشه.
تا وقتی که در جسم و روح خودمون احساسات بی فایده رو نگهداریم، نمی تونیم جای خالی برای موقعیت های تازه بوجود بیاریم.
خوبیها باید در چرخش باشن ....
کشوها، قفسه ها، اتاق کار و ... رو تمیز کنیم.
هر چیزی رو که دیگه لازم نداریم بندازیم دور ...
میل به نگهداشتن چیزای بی مصرف، زندگی رو پر پیچ و تاب می کنه.
این اشیاء نیستن که چرخ زندگی ما رو به حرکت در میارن ....
وقتی انبار می کنیم، احتمال خواستن رو تصور می کنیم ، احتمال تنگدستی رو ....
فکر می کنیم که فردا شاید لازم بشن و نمی تونیم دوباره اونا رو فراهم کنیم ...
با این فکر دو تا پیغام به مغزمون و زندگیمون می فرستیم:
که به فردا اعتماد نداریم ...
و اینکه شایسته چیزای خوب و تازه نیستیم
به همین دلیل با انبار کردن چیزای بی مصرف خودمون رو سر پا نگه می داریم
پس بلند شیم و از همین الان به پاکسازی چیزهای غیر ضروری بپردازیم.
