می گویند شخصی نزد پزشک رفت و از او خواست معاینه اش کند و ببیند آیا  مانند پدرش صدسال عمر خواهد کرد یا نه؟ پزشک پس از معاینه پرسید:«چند سال داری؟» مرد پاسخ داد: « 50 سال».

پزشک: به مسافرت و گردش و ورزش علاقه مندی؟

مرد: نه به هیچ وجه!

پزشک: اهل مطالعه هستی؟

مرد: خیر.

پزشک: آیا برنامه ی خاص آموزشی برای آینده ات داری؟

مرد: خیر.

پزشک: چه نقشه و برنامه ای برای خود داری؟

مرد: برنامه خاصی به ذهنم نمی رسد.

پزشک در این جا عصبانی می شود و به مرد می گوید: « پس آقا تشریف ببرید و همین امروز بمیرید! عمر صد سال را برای چه می خواهی؟!»

و این داستان زندگی بسیاری از ماست. آن قدر که ما نگران کمّیت زندگی خود هستیم، به کیفیت آن نمی اندیشیم. اغلب « چقدر» عمر کردن برای­مان مهم تر از « چطور» زندگی کردن است. بیشتر ما می خواهیم عمر طولانی داشته باشیم، اما اگر کسی بپرسد چه برنامه ای برای آینده ات داری؟ می خواهی با روزهای زندگی ات چه کار ارزشمندی انجام دهی؟ آن جاست که معلوم می شود تصویر روشنی از آینده مان نداریم، هدف خاصی نداریم!

میلیون ها نفر در حالی آرزوی عمر طولانی دارند که اگر عصر روز تعطیل هوا بارانی باشد، نمی دانند چه باید بکنند. ( سوزان ارتر)

شاید مهم ترین مسأله ی تک تک ما انسان ها فقط یک چیز باشد:

در لحظه ای که عمر ما به  پایان می رسد، وقتی به گذشته نگاه می کنیم حسرت روزهایی را که گذارنده ایم، نخوریم. افسوس نخوریم آن طور که شایسته بوده از فرصت های گرانبهایی به نام زندگی استفاده نکرده ایم.

 

بیایید تصمیم بگیریم هر روز صبح وقتی چشمان خود را باز می کنیم تصور کنیم که امروز آخرین روز و این لحظات آخرین لحظات زندگی ماست. از خود بپرسیم که: اگر امروز زندگی برای من به اتمام برسد از آنچه تاکنون انجام داده ام راضی ام؟ آیا کارهایی مانده که باید انجام دهم؟ آیا شرایطی هست که مایل باشم آن ها را در زندگی خود به وجود آورم؟ آیا تغییراتی هست که آرزو داشته باشم در خود ایجاد کنم؟

یافتن پاسخ های مناسب و سپس زندگی بر اساس آن پاسخ هاست که می تواند ما را از حسرت بزرگ نجات دهد و افتخار و غرور را جایگزین حقارت و پشیمانی کند و سبب شود نه گریه و غم که شادی و لبخند آخرین احساس و عملی باشد که ما در آن پایانی­ترین لحظات زندگی تجربه می کنیم.

پر کن قدح باده که معلومم نیست                       کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

                      «خیام»